Η ανυπόμονη ασθενής

“… ταλαντεύτηκα χρόνια ολόκληρα ανάµεσα σε δύο έρωτες (µερικές φορές ταυτόχρονους, αν και, το οµολογώ, γεµάτη ενοχές). Ο ένας, καίτοι µε εκµεταλλευόταν και δεν ήταν πάντα σωστός µαζί µου, µου παρείχε προστασία, µ’ έκανε να αισθάνοµαι µέρος του κόσµου του, ήταν έτοιµος να µε βοηθήσει όταν είχα ανάγκη, και µου επέτρεπε να νιώθω διαφορετική από τις γειτόνισσές µου. Ο άλλος, ροµαντικός, λυρικός, φτωχός αλλά αξιοπρεπής, µε τα µαλλιά του στον αέρα και το βλέµµα στο άπειρο. Ο ένας µου πρόσφερε ένα σίγουρο αύριο κι ο άλλος ένα παραδείσιο µέλλον. Καταλαβαίνετε; Είχα συνδέσει τα ασύνδετα. τα είχα όλα”.Αν και θα µπορούσε να φανεί χρήσιµο σε συναδέλφους και επίδοξους ψυχοθεραπευτές, αυτό εδώ δεν είναι ένα βιβλίο για ειδικούς. Η φιλοδοξία µου ήταν να συνδυάσω -όπως ο Γιάλοµ που θαυµάζω- τα δύο πράγµατα µε τα οποία ασχολούµαι όλη µου τη ζωή: την ψυχοθεραπεία και το γράψιµο. Ελπίζω, λοιπόν, και εύχοµαι, ακόµη και οι αναγνώστες που δεν έχουν καµία σχέση µε τα επαγγέλµατα Ψ, να µπορέσουν ν’ απολαύσουν αυτές τις διηγήσεις µε τον έντονο και γόνιµο τρόπο των παιδιών που περιµένουν από τους γονείς τους να τους πουν ένα παραµύθι, για να διαποτιστούν από λέξεις και εικόνες που θα τα βοηθήσουν να εµπλουτίσουν την πραγµατικότητά τους. Μακάρι να γίνει έτσι.