Ελεγείες του βορρά

Η Ρωσία του Ντοστογιέφσκι. Το φεγγάριμισοκρυμμένο στο καμπαναριό.Γεμίζουν οι ταβέρνες, πετούν οι άμαξες,πενταώροφα θηρία ξεφυτρώνουνστην Γκαρόχοβαγια, κοντά στη Ζνάμενιγια, στο Σμόλνι.Παντού σχολές χορού, οι επιγραφές των αργυραμοιβώνκαι δίπλα: Ενριέτ, Μπαζίλ, Αντρέκι εξαίσια φέρετρα: Σουμίλοβ ο πρεσβύτερος.Εξάλλου η πόλη λίγο έχει αλλάξει.Όχι μονάχα εγώ, μα και άλλοιτο πρόσεξαν πως γίνεται κάποιες φορέςνα μοιάζει παλιά λιθογραφία,όχι πρώτης τάξεως, μα ολότελα ευπρεπή,θα ‘λεγα, της δεκαετίας του εβδομήντα.Τον χειμώνα ιδιαίτερα, πριν την αυγήή με το σούρουπο – τότε πίσω από τις πύλεςμαυρίζει, αυστηρή κι ολόισια, η Λιτέινι,ακόμη ακηλίδωτη από τον μοντερνισμό.Κι απέναντί μου ζούνε ο Νεκράσοφκι ο Σαλτικόφ… Στου καθενός τη μνήμηαπό μια πλάκα. Τι παράξενο θα ‘ταν αλήθειανα βλέπανε τούτες τις πλάκες![…]