Το πιο παράξενο απόκτημα των εντόμων

Μπορώ να είμαι αλλιώςΚαθώς απ’ το γυρτό μπαλκόνι τ’ ουρανούΚυλούσε ο ένας ήλιος μετά τον άλλον Ως την κορυφή της σηκωμένης μου μύτηςΤις κορυφές του στήθους και των χειλιών, Αμέσως άσπρισε ένας πόθος σε χνούδι νεότητας.Μπορώ να είμαι απλώς η σουρικάτα σουΤεντωμένη σε χορδή από τον ουρανό δεμένηΜε μάτια μύγδαλα στους ορίζοντες της γηςΌλους τους ήλιους να φανατίζω στην ουρά μου.Αν σου φανεί μονότονη η υψομετρία της ερήμουΚαι μοναχικό το απόβραδο της σπηλιάςΑπ’ τις οάσεις την πιο αγαπημένη σου να βρειςΚαι να με τοποθετήσεις μέσα κεκλιμένηΑνατολική ανάκλιντρη Οδαλίσκη σου Ανάμεσα σε κρόσσια σε παγόνια σε βεντάλιεςΑνάμεσα σε σένα και σε ήλιους σφηνωμένους σε Κηροπήγιο ορειχάλκινο ή χρυσό ή σ’ επιθυμώ Κράτα το πλάι μου τη νύχταΠολυτιμότατο φως φανάρι Ότι νέος πόθος θα γεννηθείΑπό στιγμή σε στιγμή φωτός.