Η γυναίκα και το τοπίο

Σ’ αυτή την καλοκαιρινή ιστορία, που κρατάει μόλις μια μέρα και μια νύχτα, ο αφηγητής, με τις αισθήσεις του σε υπερδιέγερση εξαιτίας της πνιγηρής ζέστης, αντιλαμβάνεται τη φύση σαν μια γυναίκα δίνοντάς της τα χαρακτηριστικά μιας άγνωστης κι αινιγματικής νεαρής κοπέλας· τη βλέπει σαν μια διψασμένη ύπαρξη που ερωτοτροπεί με τον ουρανό, την ενσάρκωση του αρσενικού, και μας περιγράφει με ιδιαίτερο λυρισμό κι έντονο αισθησιασμό την ένωσή τους.