Τις μέρες που λιγόστευε το φως

Η πολυτάραχη ιστορία μιας ανατολικογερμανικής οικογένειας από τα χρόνια της εξορίας μέχρι την Πτώση του Τείχους και ακόμα πιο πέρα… Ένα βιβλίο που μας ταξιδεύει από το Μεξικό και τη Σιβηρία ως τη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, διασχίζοντας όλες τις κορυφές και τις αβύσσους του εικοστού αιώνα… Ένα πολυβραβευμένο μυθιστόρημα, διαποτισμένο με ευαισθησία και χιούμορ, που μας επιτρέπει να βιώσουμε την Ιστορία μέσα από τη ζωή μιας οικογένειας. Στο επίκεντρο βρίσκονται τρεις γενιές: Οι παππούδες, πιστοί κομμουνιστές, επιστρέφουν από τη μεξικανική εξορία στη νεοσύστατη Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας προκειμένου να συμβάλουν με το μερίδιο που τους αναλογεί στο χτίσιμο του νέου κράτους. Ο γιος τους, που ως έφηβος είχε μεταναστέψει στη Μόσχα και αργότερα εκτοπίστηκε σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας στη Σιβηρία, επιστρέφει στη ΛΔΓ μαζί με τη Ρωσίδα γυναίκα του και βρίσκεται ξαφνικά σε μια δημοκρατία μικροαστών, την οποία εξακολουθεί να πιστεύει ότι έχει την ικανότητα να αλλάξει. Αντιθέτως, ο εγγονός αισθάνεται την πατρίδα επιλογής των παππούδων και των γονιών του ολοένα και πιο ασφυκτική, μέχρι που αποφασίζει να δραπετεύει στη Δύση. Η ακτινοβολία της πολιτικής ουτοπίας δείχνει να θαμπώνει ολοένα από γενιά σε γενιά -τις μέρες που λιγόστευε το φως.