Οι αφορισμοί των αφορεσμένων

Σύμφωνα με τη θεωρία του Μπερξόν για το χιούμορ, τα ιδανικά θύματα της σάτιρας είναι οι υψηλές, επιβλητικές, αλλά πομπώδεις, ανοικονόμητες και άκαμπτες φόρμες. Γεγονός είναι πως μετά από 3.000 χρόνια καταγεγραμμένων αστεϊσμών και τη συνακόλουθη γελοιοποίηση πολιτικών, στρατηγών, ιερέων, θρησκειών και πολιτισμών, οι μόνες ακατάλυτες αξίες που γνωρίζουμε είναι τα αποφθέγματα των μεγάλων ανδρών και το δόγμα της ‘Στιγμής’: “Οι σελίδες κόπτονται με ευθύνη του πελάτη”. Για τούτο ο Αιμίλιος Καλιακάτσος, εκδότης των εν λόγω εντύπων, με τη φιλοδοξία να ολοκληρώσει το έργο αιώνων σε ένα τεύχος, επιθυμώντας δηλαδή να παραδώσει στη δικαιοδοσία του ευτράπελου και τα ρητά και τα βιβλία του, ανέθεσε την εικονογράφηση του παρόντος τόμου σε εμένα, αφού ήμουν ο μόνος διαθέσιμος. Ανέλαβα την προσπάθεια με την ταπεινοφροσύνη του Μακιαβέλλι (τα ψηλά βουνά από τις πεδιάδες -λέει- κρίνονται) και με την εκδικητική μανία εκείνου του μαθητή που καταναγκαστικά συνέτασσε εκθέσεις ιδεών υπό τον τίτλο π.χ. “Τα πάντα ρει”. […]