Παιχνίδι με τις λέξεις

“Από τον ήλιο στη σκιά. Με γυμνές πατούσες από το χώμα πάνω στις κρύες πέτρες. Ξυπόλητη. Σ’ αυτό τον τόπο σχεδόν πάντα λάμπει ο ήλιος, εκείνος λάμπει και λάμπει και λάμπει, κι ο ουρανός γύρω απ’ τον ήλιο είναι σχεδόν πάντα εντελώς άδειος. Τι τρώει όμως ο ήλιος;, ρωτάω τον πατέρα μου. Νερό, είν’ η απάντηση που μου δίνει. Και πού είναι το κρεβάτι του; Ο ήλιος δεν κοιμάται, απαντάει. Όταν εμείς έχουμε νύχτα, εκείνος λάμπει στην άλλη πλευρά του κόσμου. Ωραίος καιρός σήμερα. Σήμερα κι όλες τις μέρες”.Στο τρίτο της βιβλίο η Γερμανίδα Τζέννυ Έρπενμπεκ,, γνωστή στο ελληνικό κοινό από την “Ιστορία του γερασμένου παιδιού” και τα “Σκύβαλα”, δανείζεται το υλικό της από την πολιτική πραγματικότητα μίας μακρινής ηλιόλουστης χώρας και με χειρουργική ακρίβεια ανατόμου αποκαλύπτει ένα φρικτό έγκλημα. Το “Παιχνίδι με τις λέξεις” (2004) πρέπει να διαβαστεί απνευστί, ει δυνατόν ψιθυριστά, ως ένα πολιτικό θρίλερ με εφιαλτικές ψυχολογικές προεκτάσεις ή ως ένα ψυχολογικό θρίλερ με εφιαλτικό πολιτικό υπόβαθρο. Και θα ξαναδιαβαστεί, πάλι και πάλι…”Πάντα όταν η Τζέννυ Έρπενμπεκ κατευθύνει την κοφτερή ματιά της στα πράγματα, αυτά αλλάζουν αστραπιαία. Η επιφάνεια λιώνει. Από κάτω εμφανίζεται ό,τι κινεί τις φιγούρες ως υποδόριος ερεθισμός.”(Frankfurter Allgemeine Zeitung)