Έλληνας χωρίς Ελλάδα

Στα γραφεία των εφημερίδων μύριζε ακόμα συσσωρευμένο, παλιό χαρτί. Μικροί, σκληροί πυρήνες νέων, τότε, ανερχόμενων ρεπόρτερ επάνδρωναν τους ορόφους, σάρωναν τα πεζοδρόμια στο κατόπι της είδησης, δοκίμαζαν την τύχη τους κομίζοντας χειρόγραφα στους “παλιούς”, εισέπνεαν λάγνα το αντιμόνιο του πιεστηρίου… και κατέληγαν να αποτιμούν τα καθημερινά επιτεύγματά τους σε νουάρ στέκια της εποχής…Αθήνα. Δεκαετία του ’60. Ανάμεσα στους υπόλοιπους ερωτευμένους με το “επάγγελμα” κι ο Ανδρέας.Τι γίνεται όμως όταν το δαιμόνιο της φυλής αποδεικνύεται πιο ισχυρό από τον καλό δάιμονα του τυπογραφείου; Το ίδιο πάθος που τον έριξε στο δημοσιογραφικό κυνήγι, θα τον στείλει με τζάμπα εισιτήριο στους Αντίποδες. Ο Αντρέας έχει -όπως πολλοί άλλοι- συγγενείς στην Αυστραλία. Αποφασίζει να ξενιτευτεί για να ισχυροποιήσει τη θέση του. Να μάθει “αγγλικά”, να αποκτήσει εφόδια.Η επιστροφή, όμως, δεν είναι το ίδιο εύκολη με τη φυγή. Δημοσιογράφος στην ξενιτιά, παρακολουθεί αδιάκοπα και παρατηρεί δύο Ελλάδες. Τη Μητρόπολη που αλλάζει χρώματα και νοοτροπίες και τη Μεγάλη Ελλάδα των ομογενών. Και δεν ξέρει αν ανήκει σε κάποια από τις δύο…